fal

Kurdî

Navdêr

fal mê

1. remil, xêfzank,
   dîtina qedera kesekî yan tiştekî bi nerîna li tiştekî

   Jinika qereç falek vekir û got ku ew dê di belayekê de bimire.

   • Di yekê Avdarê de gihiştim Eyndîwarê. Herkesî ji min re digotin: Bextê te baş e, tu di serê Biharê de hatî vir, ji îro pêve bihar e, Bihara Eyndîwarê mîna bihara zozanên Kurdistanê ye ...
     Ev fala ko herkesî ji min re vedikir wisan derneket.. Bi hêjmar, mehek û sê rojan, bi şev û bi roj baran bariya. Bi hezar dijwarî min xwe digihand dibistanê.. Suxteyên dibistanê, mîna yên Amûdê, pirê wan Kurd bûn. Ji lewra me zû hevdû nas kir û me zû ji hev hez kir.. — (Hawar, Rojên derbasbûyî, Qedrî Can, hj. 39, 1942)

Herwiha

• fahl
• fahlik
• falik
• fehl
• fehlik

Bide ber

• fêl
• fîl
• fîîl

Jê

• (Lêker) fal avêtin
• (Lêker) fal kirin
• (Lêker) fal vekirin
• fal xwarin

• (Navdêr) falavêtin
• (Navdêr) falkirin
• (Navdêr) falvekirin
• falxwarin
• faldan
• falavêj
• falavêjî
• falçî
• falçîtî
• falkar
• falkarî

• falvan
• falvanî
• falveker
• falzan
• falzanî

Etîmolojî

Ji erebî [Peyv?].

Werger

• Farisî: فال‎ → fa
• Erebî: ^?لعامظة‎ → ar
• Fransî: divination → fr
• Inglîzî: divination → en, fortune telling → en, ^?randy → en, ^?auspice → en, ^?favourable → en, ^?lobe → en
• Rusî: гадание → ru (gadanije)
• Tirkî: fal → tr, bakı → tr, damızlık → tr, aşım → tr, ^?fala bakmak → tr, ^?dalap → tr

Rengdêr

fal

1. ajelên nêr yên nexesandî yên ku dikarin biperin:
   kerê fal,
   hespê fal

Jê

• falî
• falîtî
• faltî

Çavkanî

• Ferhenga Kamêran, r. 247

Tirkî

Navdêr

fal

1. fal, fehl, fehlik