Guru
Ten artykuł od 2012-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Guru (dewanagari गुरु) – przywódca wspólnoty w religiach dharmicznych, przewodnik duchowy i nauczyciel, szanowany, a czasem nawet czczony jako wcielenie bóstwa; również: charyzmatyczny lider sekty, wysoki autorytet w pewnym środowisku.
Hinduizm[edytuj | edytuj kod]
Źródłosłów[edytuj | edytuj kod]
Pojęcie oryginalnie wywodzące się z sanskrytu, dosłownie „ciężki”, „ważny”, „czcigodny”, „przewodnik”, „ten który prowadzi z ciemności do światła”. Traktat Gurugita opisuje cechy, rolę oraz właściwą relację pomiędzy uczniami a guru. Konieczność rozwijania związku z guru jako przewodnikiem duchowym, trwającego nawet po jego śmierci, podkreśla zarówno joga jak i tantra oraz wszystkie pozostałe nurty hinduistyczne. Rozwijanie właściwego związku z żyjącym mistrzem-przewodnikiem nazywane jest praktyką gurujogi. Gurugita jak i inne traktaty wymieniają osiem rodzajów guru o coraz wyższych umiejętnościach i coraz bardziej boskiej randze. Stopnie guruttwa pokrywają się z opisywanymi ośmioma stopniami duchowej realizacji, oświecenia czy wyzwolenia.
Konieczność nauki od guru pokazuje zarówno traktat Hathajoga-Pradipika jak i Śiwapurana czy Joga-Kundali-Upaniszada. Guru porównywany jest często ze sternikiem łodzi, wysławiany i wielbiony na równi z bogami, do których prowadzi ludzi, ale można też znaleźć ostrzeżenia przed oszustami, którzy nie posiadają oświeconej realizacji oraz ostrzeżenia przed szkodliwością porzucania guru nawet po osiągnięciu wewnętrznych celów i tak zwanej duchowej doskonałości.
Traktat Śiwasanhita (3.13 i następne) powiada: „Bez wątpienia guru jest naszym ojcem, guru jest naszą matką, guru jest przejawionym Bogiem (Dewą – bóstwem, aniołem, Bogiem). Dzięki łasce guru (prasadam) osiągamy wszystko to, co dla nas pomyślane”.
Traktat AdwajaTarakopaniszada (14 i następne) powiada: „Guru – prawdziwy nauczyciel doskonale zna Wedy, czci Wisznu, wolny jest od zazdrości, jest czysty, opanował jogę, koncentruje się na niej i ma jej naturę”.
Traktat Saurapurana (68.11) podaje zgubne karmiczne skutki porzucenia guru, od którego przyjęło się inicjacje (święcenia): „Tego, kto opuszcza swego nauczyciela, spotka rychła śmierć, a tego, kto przerywa recytację mantry otrzymanej od guru, dotknie ubóstwo (nędza)”.
Buddyzm[edytuj | edytuj kod]
Guru, mistrz zenu, rōshi czy lama może być przydatny w rozwoju duchowym, jednak bezkrytyczne traktowanie jego słów i związane z tym uzależnienie od niego, to jedna z wielkich przeszkód na drodze do oświecenia. Nawet sam Budda twierdził, że każde jego słowo należy „sprawdzać, tak jak złotnik sprawdza jakość kruszcu”.
Należy podkreślić, że w kulturze buddyzmu wadżrajany nie istnieje możliwość tak zwanego rozwoju duchowego, oświecenia czy wyzwolenia bez przewodnictwa guru – mistrza życia duchowego, wewnętrznego. Wszelkie samotne wysiłki bez prowadzenia przez guru uważa się za chybione, prowadzące do złych stanów ducha lub pomieszania zmysłów.
W znaczeniu potocznym[edytuj | edytuj kod]
W znaczeniu potocznym mianem „guru” określa się założyciela i charyzmatycznego lidera sekty, który niejednokrotnie stosując techniki psychomanipulacji podporządkowuje sobie członków sekty, wymagając od nich bezwzględnego posłuszeństwa. Przez członków sekty bywa obdarzany szacunkiem i nabożną czcią. Wiąże się to z wiarą w inność przywódcy w stosunku do zwyczajnych śmiertelników oraz w jego dar posiadania nadnaturalnych, nadprzyrodzonych zdolności i właściwości niedostępnych innym ludziom[1][2].
Angielski psychiatra Anthony Storr w swojej książce Kolosy na glinianych nogach. Studium guru (Feet of Clay; Saints, Sinners, and Madmen: A Study of Gurus[3]) zauważa, że osoby wchodzące w rolę guru twierdzą, iż doświadczyły szczególnego wglądu duchowego, objawienia. Swoim przeżyciom nadają charakter uniwersalny i uważają, że inni ludzie powinni podzielać ich wizję. Guru cenią swoje poszukiwania wyżej niż stosunki międzyludzkie, mają skłonność do odrzucania jakiejkolwiek krytyki, wykazują tendencje do elitaryzmu, antydemokratyczności. Są z reguły nieprzewidywalni, uważają, że nie krępują ich żadne zasady, tradycja i nie są odpowiedzialni przed żadnym innym człowiekiem. Osoby takie uważają, że przysługują im specjalne prawa i przywileje, wykorzystują swoich wyznawców. Wymyślają dla siebie tajemnicze biografie, które mają uzasadnić ich rzekomą mądrość. Tworzą i głoszą dziwaczne koncepcje kosmologiczne i eschatologiczne, zgodnie z którymi tylko ich wyznawcy zostaną zbawieni, a pozostałych ludzi czeka nieuchronne potępienie[4].
Znaczenia pozareligijne[edytuj | edytuj kod]
- W znaczeniu potocznym – wysoki autorytet w pewnym środowisku czy w pewnej dziedzinie (mistrz, nauczyciel).
- W środowisku informatycznym „guru” określa osobę najlepiej w okolicy znającą dany temat. Okolica niekoniecznie odnosi się do fizycznej bliskości. Określeniem tym bywa też nazywany główny administrator sieci w dużych instytucjach, posiadający wszystkie możliwe uprawnienia.
- Zawieszenie się systemu AmigaOS zostało przez jego autorów nazwane Guru Meditation (i taki też napis pojawia się w systemowym komunikacie).
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- cadyk
- darśan
- kierownictwo duchowe
- nowe ruchy religijne
- panowanie charyzmatyczne
- przywódca charyzmatyczny
- sadguru
- sampradaja
- sifu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Elżbieta Mudrak: Fenomen sekt: kim jest guru?. Polki.pl, 2011-11-25. [dostęp 2019-09-04].
- ↑ o. Tomasz Marjański OP: Kłamstwo wiarygodnie podane, czyli jak rozpoznać sektę. Katolik.pl. [dostęp 2019-09-04].
- ↑ Anthony Storr: Feet of Clay; Saints, Sinners, and Madmen: A Study of Gurus. New York: Free Press, 1996. ISBN 0-684-82818-9. (ang.)
- ↑ Anthony Storr: Kolosy na glinianych nogach. Studium guru. Przemysław Prokopiuk, Jan Sieradzan (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2009, s. 11-17. ISBN 978-83-7414-651-7.