Ινδονησία
Συντεταγμένες: 2°00′S 118°00′E / 2.00°S 118.00°E
| Δημοκρατία της Ινδονησίας
Republik Indonesia | |||
|---|---|---|---|
| |||
Εθνικό σύνθημα: Bhinneka Tunggal Ika (στην παλιά γλώσσα της Ιάβας) Ενωμένοι στη διαφορετικότητα Εθνική ιδεολογία: Pancasila[1] | |||
.svg) Η θέση της Ινδονησίας (πράσινο) | |||
| και μεγαλύτερη πόλη | Τζακάρτα 18°56′19″S 47°31′17″E / 18.9386°S 47.5214°E | ||
| Ινδονησιακά | |||
| Προεδρική Δημοκρατία | |||
| Τζόκο Ουιντόντο Γιουσούφ Καλά | |||
| Ανεξαρτησία από την Ολλανδία Ισχύον Σύνταγμα | 17 Αυγούστου 1945 5 Ιουλίου 1959 | ||
| • Σύνολο • % Νερό • Σύνορα Ακτογραμμή | 1.904.569 km2 (15η) 4,85% 2.830 km 54.716 km | ||
| Πληθυσμός • Εκτίμηση 2022 • Απογραφή 2010 • Πυκνότητα | 274.859.100[2] (4η) 237.641.326[3] 144,3 κατ./km2 (85η) | ||
| Α.Ε.Π. (PPP) • Ολικό (2016) • Κατά κεφαλή | 3.032,092 δισ. $[4] (15η) 11.720 $[4] (122η) | ||
| Α.Ε.Π. (Ονομαστικό) • Ολικό (2016) • Κατά κεφαλή | 932,448 δισ. $[4] (18η) 3.604 $[4] (117η) | ||
| ΔΑΑ (2019) |  0,718[5] (107η) – υψηλός | ||
| Νόμισμα | Ρουπία (IDR) | ||
| Διάφορες (UTC +7 ως +9) | |||
| Internet TLD | .id | ||
| Οδηγούν στα | αριστερά | ||
| Κωδικός κλήσης | +62 | ||
Η Ινδονησία είναι νησιωτικό κράτος της Νοτιοανατολικής Ασίας, που απαρτίζεται από 17.508 νησιά.[6] Με πληθυσμό 274.859.100 κατοίκων σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2022[2], είναι η τέταρτη πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο και έχει το μεγαλύτερο πληθυσμό μουσουλμάνων. Πρωτεύουσα είναι η Τζακάρτα, παλαιότερα γνωστή ως Μπατάβια. Η Ινδονησία συνορεύει με την Παπούα Νέα Γουινέα, το Ανατολικό Τιμόρ και τη Μαλαισία. Άλλες γειτονικές χώρες είναι οι: Σιγκαπούρη, Φιλιππίνες, Αυστραλία, καθώς και η ινδική επικράτεια του Ανταμάν και Νικομπάρ. Η Ινδονησία είναι ιδρυτικό μέλος της ASEAN και μέλος του G20 των μεγάλων οικονομιών. Η ινδονησιακή οικονομία είναι η δέκατη έβδομη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, όσον αφορά το ονομαστικό ΑΕΠ και η δέκατη πέμπτη μεγαλύτερη από την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης.
Το ινδονησιακό αρχιπέλαγος ήταν μια εμπορική σημαντική περιοχή τουλάχιστον από τον 7ο αιώνα, όταν oι Srivijaya και αργότερα oι Majapahit έκαναν εμπόριο με την Κίνα και την Ινδία. Οι τοπικοί άρχοντες απορρόφησαν σταδιακά τα ξένα πολιτιστικά, θρησκευτικά και πολιτικά πρότυπα από τους πρώτους αιώνες μ.Χ., και ινδουιστικά και βουδιστικά βασίλεια άκμασαν. Η ιστορία της Ινδονησίας έχει επηρεαστεί από τις ξένες δυνάμεις που τις προσέλκυσαν οι φυσικοί πόροι της. Οι μουσουλμάνοι έμποροι έφεραν το Ισλάμ και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις πολέμησαν η μία την άλλη για το μονοπώλιο του εμπορίου των μπαχαρικών στα νησιά Μολούκες κατά τη διάρκεια της Εποχής των Ανακαλύψεων. Μετά από τρεις και μισούς αιώνες ολλανδικής αποικιοκρατίας, η Ινδονησία εξασφάλισε την ανεξαρτησία της μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το 1949. Η ιστορία της Ινδονησίας έκτοτε είναι ταραγμένη, με προκλήσεις που δημιουργήθηκαν από τις φυσικές καταστροφές, τη διαφθορά, τις αποσχιστικές τάσεις, τη διαδικασία εκδημοκρατισμού και περιόδους ταχείας οικονομικής αλλαγής. Το σημερινό κράτος της Ινδονησίας είναι ενιαίο με προεδρική δημοκρατία που αποτελείται από τριάντα τέσσερις επαρχίες.
Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το αρχιπέλαγος της Ινδονησίας, ειδικότερα το νησί Ιάβα, κατοικήθηκε από τον Homo erectus περίπου 1.500.000 χρόνια πριν έως και 35.000 χρόνια πριν[7][8][9]. Ο σύγχρονος άνθρωπος (Homo Sapiens) πρέπει να έφτασε στην Ινδονησία πριν περίπου 45.000 χρόνια.[10]
Οι πρώτοι κάτοικοι & τα πρώτα βασίλεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Αυστρονήσιοι, οι οποίοι αποτελούν την πλειονότητα του σύγχρονου πληθυσμού, μετανάστευσαν στη Νοτιοανατολική Ασία από την Ταϊβάν. Έφτασαν στην Ινδονησία περίπου το 2000 ΠΚΕ και εξαπλώθηκαν στο αρχιπέλαγος, με αποτέλεσμα οι ιθαγενείς Μελανήσιοι να μετακινηθούν σε ανατολικότερες περιοχές. Οι ιδανικές συνθήκες καλλιέργειας και η ανάπτυξη της τεχνικής της καλλιέργειας ρυζιού σε ορυζώνες τον 8ο αιώνα ΠΚΕ οδήγησε στην ακμή των χωριών, πόλεων και βασιλείων τον πρώτο αιώνα ΚΕ. Η στρατηγική θέση της Ινδονησίας ώθησε στην ανάπτυξη εμπορίου, μεταξύ άλλων των μπαχαρικών, συνδέοντας μεταξύ άλλων τα βασίλεια της Ινδίας και την Κίνα μέσω δρόμων που εγκαθιδρύθηκαν αρκετούς αιώνες ΠΚΕ. Το εμπόριο έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ινδονησιακή ιστορία. Ο ινδουισμός και ο βουδισμός Μαχαγιάνα έφτασαν στην Ινδονησία το 4ο και 5ο αιώνα, καθώς το εμπόριο με την Ινδία εντατικοποιήθηκε κατά την εποχή της νότιας δυναστείας Παλλάβα στην Ινδία.
Από τον 7ο αιώνα, το ισχυρό βασίλειο Σριβιτζάγια άνθησε ως αποτέλεσμα του εμπορίου και επηρεάστηκε από τον Ινδουισμό και το Βουδισμό. Ανάμεσα στον 8ο και στο 10ο αιώνα, οι αγροτικές δυναστείες Σαϊλέντρα (βουδιστές) και Ματαράμ (ινδουιστές) άκμασαν και παρήκμασαν στην ενδοχώρα της Ιάβας, αφήνοντας πίσω σπουδαία θρησκευτικά μνημεία όπως το Μπορομπουντούρ, το Σαϊλέντρα και το Πραμπανάν ή Ματαράμ. Το ινδουιστικό βασίλειο Ματζαπαχίτ ιδρύθηκε στην ανατολική Ιάβα στο τέλος του 13ου αιώνα, και υπό τον Γκάνταχ Μάντα, η επιρροή του εξαπλώθηκε σε μεγάλο τμήμα της Ινδονησίας[11]. Αν και μουσουλμάνοι έμποροι ταξίδευαν στη Νοτιοανατολική Ασία από την αρχή της ισλαμικής περιόδου, τα παλαιότερα στοιχεία μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ινδονησία χρονολογούνται από το 13ο αιώνα στη βόρεια Σουμάτρα. Σταδιακά, και άλλες περιοχές ασπάστηκαν το Ισλάμ ενώ ήταν η κυρίαρχη θρησκεία στη Σουμάτρα και στην Ιάβα μέχρι το τέλος του 16ου αιώνα.
Ως αποικία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η πρώτη τακτική επαφή ανάμεσα σε Ευρωπαίους και Ινδονήσιους ξεκίνησε το 1512, όταν Πορτογάλοι έμποροι, με αρχηγό τον Φρανσίσκο Σερράο προσπάθησαν να μονοπωλήσουν το εμπόριο γαριφάλων και άλλων μπαχαρικών από τις Μολούκες. Ακολούθησαν Ολλανδοί και Βρετανοί έμποροι. Το 1602, οι Ολλανδοί εγκαθίδρυσαν την Ολλανδική Εταιρεία Ανατολικών Ινδιών (VOC) και έγιναν η κύρια ευρωπαϊκή δύναμη. Μετά τη χρεωκοπία της, η Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες διαλύθηκε το 1800 και η κυβέρνηση της Ολλανδίας εγκαθίδρυσε τις Ολλανδικές Ανατολικές Ινδίες ως εθνικοποιημένη αποικία.
Σύγχρονη εποχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από τις αρχές του 20ού αιώνα σε πολλά νησιά εκδηλώνονταν εξεγέρσεις ενάντια στις ξένες αρχές. Έπειτα από ένα σύντομο διάστημα κατοχής από την Ιαπωνία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ινδονήσιοι με αρχηγό το Σουκάρνο κήρυξαν την ανεξαρτησία της χώρας το 1945 και ο Σουκάρνο διορίστηκε ο πρώτος πρόεδρος της Ινδονησίας. Μετά από τετραετείς συγκρούσεις (Ινδονησιακή Επανάσταση) με τους Ολλανδούς, οι οποίοι προσπάθησαν να επανακάμψουν στην περιοχή μετά τον πόλεμο, πέτυχαν την αναγνώριση του κράτους τους ως ενιαίου και ανεξάρτητου (1949). Η εξουσία του Σουκάρνο άλλαξε από δημοκρατική σε απολυταρχική και κατάφερε να παραμείνει στην εξουσία ισορροπώντας ανάμεσα στο στρατό και το κομμουνιστικό κόμμα της Ινδονησίας. Το 1965 ένα πραξικόμημα εναντίον του κατεστάλλη από το στρατό και οδήγησε σε εκτεταμένες αντικομμουνιστικές δράσεις, διαλύοντας το κομμουνιστικό κόμμα. Ο στρατηγός Σουχάρτο κατάφερε να παραγκωνίσει τον αποδυναμομένο Σουκάρνο και να γίνει πρόεδρος το 1968, επιβάλλοντας τη Νέα Τάξη, η οποία υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ και προσέλκυσε ξένες επενδύσεις με αποτέλεσμα την οικονομική ανάπτυξη λίγων στην Ινδονησία και τη φτωχοποίηση του λαού. Όμως η απολυταρχική Νέα Τάξη κατηγορήθηκε για διαφθορά και καταστολή της αντιπολίτευσης.
Ασιατική κρίση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ινδονησία ήταν η χώρα που επλήγη περισσότερο από την ασιατική οικονομική κρίση το 1997 με το ΑΕΠ να κατρακυλά στα 34 δισεκατομμύρια δολάρια από τα 205 δισεκατομμύρια δολάρια που ήταν πριν,[12]
με αποτέλεσμα λαϊκές εξεγέρσεις που οδήγησαν το Σουχάρτο να παραιτηθεί.[13] Το 1999, το Ανατολικό Τιμόρ ψήφισε να αποσχιστεί από την Ινδονησία μετά από 25χρονη στρατιωτική κατοχή[14]. Τον Ιανουάριο του 1999 θρησκευτικές διαμάχες ξέσπασαν στα νησιά των Μολούκων ανάμεσα στους μουσουλμανικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς, κυρίως στο Άμπον και την Χαλμαχέρα. Οι διαμάχες θεωρούνται ότι έληξαν τις 13 Φεβρουαρίου 2002. Στη μετά Σουχάρτο εποχή, η δημοκρατία ενισχύθηκε και το 2004 πραγματοποιήθηκε η πρώτη άμεση εκλογή προέδρου. Η πολιτική και οικονομική αστάθεια, πολιτική αναταραχή, διαφθορά και τρομοκρατία επιβράδυναν την πρόοδο, αλλά τα τελευταία πέντε χρόνια η οικονομία της χώρας είναι ισχυρή.
Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ινδονησία αποτελείται από 17.508 νησιά διασκορπισμένα βόρεια και νότια του ισημερινού, εκ των οποίων τα 6.000 είναι κατοικημένα[15]. Τα πέντε μεγαλύτερα νησιά είναι η Ιάβα, η Σουμάτρα, το Καλιμαντάν (το τμήμα του Βόρνεο που ανήκει στην Ινδονησία), η Νέα Γουινέα (τμήμα της ανήκει στην Παπούα Νέα Γουινέα) και το Σουλαουέζι (παλιότερα γνωστό ως Κελέβη). Η Ινδονησία συνορεύει με τη Μαλαισία στα νησιά Βόρνεο και Σεμπατίκ, με την Παπούα Νέα Γουινέα στο νησί Νέα Γουινέα και το Ανατολικό Τιμόρ στο νησί Τιμόρ. Συνορεύει επίσης με τη Σιγκαπούρη, τη Μαλαισία και τις Φιλιππίνες στα βόρεια. Στο νότο, βρίσκονται τα υδάτινα σύνορα με την Αυστραλία. Η πρωτεύουσα Τζακάρτα, που βρίσκεται στη νήσο Ιάβα, είναι η μεγαλύτερη πόλη της χώρας[16], ακολουθούμενη από την Σουραμπάγια, το Μπαντούνγκ, το Μεντάν και το Σεμαράνγκ[17].
Η Ινδονησία είναι η 15η μεγαλύτερη χώρα παγκοσμίως με έκταση 1.904.569 τετραγωνικών χιλιομέτρων[18]. Η πληθυσμιακή πυκνότητα είναι 140,8 άτομα ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο, γεγονός που την κατατάσσει 84η στον κόσμο, παρόλο που το πιο πολυπληθές νησί του κόσμου[19], η Ιάβα έχει πληθυσμιακή πυκνότητα 940 ατόμων ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο. Υψηλότερο βουνό είναι το Πούντσακ Τζάγια στην Παπούα με μέγιστο ύψος 4.884 μέτρων, ενώ μεγαλύτερη λίμνη η Τόμπα στην Σουμάτρα με έκταση 1.145 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Τα μεγαλύτερα ποτάμια της χώρας, πολλά από τα οποία είναι πλωτά[20], βρίσκονται στο Καλιμαντάν.
Η θέση της Ινδονησίας στα σημεία όπου ενώνονται η Ευρασιατική, η Αυστραλιανή και η τεκτονική πλάκα του Ειρηνικού δικαιολογεί την ύπαρξη πολλών ηφαιστείων και τη συχνή σεισμική δραστηριότητα. Στην Ινδονησία υπάρχουν τουλάχιστον 150 ενεργά ηφαίστεια ανάμεσα στα οποία το Κρακατόα και το Ταμπόρα[21]. Η έκρηξη του υπερηφαιστείου Τόμπα 70.000 σχεδόν χρόνια πριν ήταν μία από τις μεγαλύτερες ηφαιστειακές εκρήξεις στην ιστορία και μία καταστροφή με παγκόσμιες επιπτώσεις. Πρόσφατες καταστροφές εξαιτίας της σεισμικής δραστηριότητας αποτελεί το Τσουνάμι του 2004 που σκότωσε 167.736 άτομα στη βόρεια Σουμάτρα[22], και ο σεισμός στη Γιογκιακάρτα το 2006. Οι σεισμοί όμως, έχουν επιδράσει και θετικά καθώς η ηφαιστειακή τέφρα επιδρά στην γονιμότητα των εδαφών, ένας από τους παράγοντες που συμβάλλουν ιστορικά στη διατήρηση της υψηλής πληθυσμιακής πυκνότητας στο Μπαλί και την Ιάβα.[23].
Το κλίμα της Ινδονησίας είναι τροπικό με δύο εποχές: την υγρή εποχή των μουσώνων (Νοέμβριος-Μάρτιος) και την ξηρή εποχή (Ιούνιος-Οκτώβριος). Η μέση ετήσια βροχόπτωση ποικίλλει από 1.780 μέχρι 3.175 χιλιοστά, ενώ στις ορεινές περιοχές φτάνει τα 6.100 χιλιοστά. Η υγρασία είναι γενικά υψηλή και κυμαίνεται γύρω στο 80%. Οι θερμοκρασίες μεταβάλλονται ελάχιστα κατά τη διάρκεια του έτους. Το μέσο ημερήσιο εύρος της θερμοκρασίας στην πρωτεύουσα Τζακάρτα είναι 26-30 °C[24].
Διοικητική διαίρεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Διοικητικά η χώρα διαιρείται σε 34 επαρχίες, από τις οποίες 5 έχουν ειδικό καθεστώς. Κάθε επαρχία έχει τη δικιά της νομοθεσία και κυβερνήτη. Οι επαρχίες Άτσεχ, Τζακάρτα, Γιογκιακάρτα, Παπούα και Δυτική Παπούα έχουν περισσότερα νομοθετικά προνόμια και μεγαλύτερο βαθμό αυτονομίας από την κεντρική κυβέρνηση απ' ό,τι οι άλλες επαρχίες.
Διακυβέρνηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εκτελεστική εξουσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η χώρα είναι δημοκρατία, με προεδρικό σύστημα. Έπειτα από τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του προέδρου Σουχάρτο το 1998, ύστερα από λαϊκές κινητοποιήσεις, έγιναν σημαντικές κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Με τέσσερις αναθεωρήσεις του Συντάγματος του 1945 (το 1998, 1999, 2000 και του 2001) καθορίστηκε η διάκριση των εξουσιών σε εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική.[25] Αρχηγός του Κράτους και διοικητής του στρατού, καθώς επίσης υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική είναι ο εκάστοτε Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος διορίζει το υπουργικό συμβούλιο και τα μέλη του δεν απαιτείται να είναι εκλεγμένοι βουλευτές.
Εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες προεδρικές εκλογές κατά τις οποίες ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος εξελέγησαν άμεσα από το λαό διενεργήθηκαν το 2004.[26] Ο πρόεδρος μπορεί να υπηρετήσει μόνο δύο συνεχείς πενταετείς θητείες.[27]
Δημογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 71,3 χρόνια (69,4 χρόνια οι άνδρες και 73,3 οι γυναίκες).[28]
Θρησκεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η κύρια θρησκεία στην Ινδονησία είναι το Ισλάμ, καθώς σχεδόν το 85% του πληθυσμού δηλώνουν Μουσουλμάνοι. Από τον υπόλοιπο πληθυσμό, το 11% είναι Χριστιανοί, κυρίως Προτεστάντες αλλά και Καθολικοί, το 2% είναι Ινδουιστές και το 1% Βουδιστές. Επίσης, υπάρχουν 24.521 Μάρτυρες του Ιεχωβά[29] και 6.920 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών[30]. Η Ινδονησία είναι η μεγαλύτερη σε πληθυσμό μουσουλμανική χώρα.
Επικοινωνίες και μεταφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Απρίλιο του 2009, η ΕΕ διατήρησε τη χώρα στον κατάλογο με τους αερομεταφορείς που απαγορεύεται να εκτελούν πτήσεις προς τα 27 κράτη μέλη, για λόγους ασφαλείας.[31] Η οδήγηση γίνεται στα αριστερά.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ US Library of Congress; Vickers (2005), page 117.
- ↑ 2,0 2,1 Επίσημη εκτίμηση
- ↑ «Απογραφή 2010». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2012.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Ινδονησία». ΔΝΤ. Απρίλιος 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017.
- ↑ «Human Development Report 2020» (PDF). United Nations Development Programme. 2019. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ https://www.embassyofindonesia.org/index.php/basic-facts/
- ↑ Choi, Kildo; Driwantoro, Dubel (2007). «Shell tool use by early members of Homo erectus in Sangiran, central Java, Indonesia: cut mark evidence». Journal of Archaeological Science 34: 48. doi:.
- ↑ Finding showing human ancestor older than previously thought offers new insights into evolution. Terradaily.com. 5 July 2011. Retrieved 29 January 2012.
- ↑ Pope, GG (1988). «Recent advances in far eastern paleoanthropology». Annual Review of Anthropology 17: 43–77. doi:. https://archive.org/details/sim_annual-review-of-anthropology_1988_17/page/43. cited in Whitten, T (1996). The Ecology of Java and Bali. Hong Kong: Periplus Editions. σελίδες 309–12. Unknown parameter
|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια); Pope, GG (1983). «Evidence on the age of the Asian Hominidae». Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America 80 (16): 4988–92. doi:. PMID 6410399. cited in Whitten, T (1996). The Ecology of Java and Bali. Hong Kong: Periplus Editions. σελ. 309. Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια); de Vos, JP; PY Sondaar (1994). «Dating hominid sites in Indonesia». Science 266 (16): 4988–92. doi:. cited in Whitten, T (1996). The Ecology of Java and Bali. Hong Kong: Periplus Editions. σελ. 309. Unknown parameter|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια) - ↑ The Great Human Migration. Smithsonian. July 2008, σελ. 2. http://www.smithsonianmag.com/history-archaeology/human-migration.html.
- ↑ Peter Lewis (1982). «The next great empire». Futures 14 (1): 47–61. doi:.
- ↑ Delhaise, Philippe F (1998). Asia in Crisis: The Implosion of the Banking and Finance Systems. Willey. σελ. 123. ISBN 0-471-83450-5.
- ↑ «President Suharto resigns». BBC. 21 May 1998. http://news.bbc.co.uk/2/hi/events/indonesia/latest_news/97848.stm. Ανακτήθηκε στις 12 November 2006.
- ↑ Burr, W.· Evans, M.L. (6 Δεκεμβρίου 2001). «Ford and Kissinger Gave Green Light to Indonesia's Invasion of East Timor, 1975: New Documents Detail Conversations with Suharto». National Security Archive Electronic Briefing Book No. 62. National Security Archive, The George Washington University, Washington, DC. Ανακτήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2006.; «International Religious Freedom Report». Bureau of Democracy, Human Rights, and Labor. US: Department of State. 17 Οκτωβρίου 2002. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2006.
- ↑ International Monetary Fund (Απρίλιος 2006). World Economic Outlook Database. Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 2006-10-05.; Hendriawan. «Indonesia Regions». Indonesia Business Directory. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2007.
- ↑ Calder, Joshua (3 Μαΐου 2006). «Most Populous Islands». World Island Information. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2006.
- ↑ Witton, Patrick (2003). Indonesia. Melbourne: Lonely Planet. σελίδες pp.139, 181, 251, 435. ISBN 1-74059-154-2.
- ↑ Central Intelligence Agency (17 Οκτωβρίου 2006). «Rank Order Area». The World Factbook. US CIA, Washington, DC. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ Calder, Joshua (3 Μαΐου 2006). «Most Populous Islands». World Island Information. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2006.
- ↑ «Republic of Indonesia». Encarta. Microsoft. 2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2009.
- ↑ «Volcanoes of Indonesia». Global Volcanism Program. Smithsonian Institution. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007.
- ↑ «The Human Toll». UN Office of the Special Envoy for Tsunami Recovery. United Nations. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2007.
- ↑ Whitten, T (1996). The Ecology of Java and Bali. Hong Kong: Periplus Editions Ltd. σελίδες 95–97. Unknown parameter
|coauthors=ignored (|author=suggested) (βοήθεια) - ↑ «About Jakarta and Depok». University of Indonesia. University of Indonesia. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2007.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Susi Dwi Harijanti and Tim Lindsey (2006). «Indonesia: General elections test the amended Constitution and the new Constitutional Court». International Journal of Constitutional Law 4 (1): 138–150. doi:.
- ↑ The Carter Center. The Carter Center 2004 Indonesia Election Report. (PDF) Δελτίο τύπου. Ανακτήθηκε στις 13-12-2006.
- ↑ _ (2002), Τέταρτη αναθεώρηση του Συντάγματος του 1945, Κεφάλαιο III – Εκτελεστική εξουσία, άρθρο 7.
- ↑ Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Προσδόκιμο ζωής και υγιές προσδόκιμο ζωής, Δεδομένα ανά χώρα
- ↑ Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά 2014, Watch Tower Bible And Tract Society of Pennsylvania, σελ. 180
- ↑ "Facts and Statistics", mormonnewsroom.org
- ↑ BBC News, Benin joins EU aviation blacklist, 8 Απριλίου 2009.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
 |
OpenStreetMap has geographic data related to: Ινδονησία |
Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εξάντας: Η κραυγή (μέρος 1ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)- Εξάντας: Η κραυγή (μέρος 2ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
- Εξάντας: Η κραυγή (μέρος 3ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
| ||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
|
