Zaligverklaring
Een zaligverklaring (Lat.: beatificatio) is een gebruik binnen de Katholieke Kerk waarbij de paus, na een grondig en langdurig onderzoek, ofwel erkent dat een Dienaar Gods sinds onheuglijke tijden een publieke verering heeft genoten (beatificatio aequipollens) of – zoals meestal het geval is – formeel verklaart dat iemand die verering toekomt, omdat hij de hemelse glorie deelachtig is geworden (beatificatio formalis). Alleen de paus kan iemand zalig verklaren. Een van de vereisten is de verificatie van een wonder dat aan deze persoon werd toegeschreven. Een wonder is niet nodig voor iemand die als martelaar gestorven is. De persoon moet al de status hebben van eerbiedwaardig om zalig verklaard te kunnen worden.
Zaligverklaring kan de eerste stap zijn op weg naar een heiligverklaring. Daarvoor moeten minstens twee wonderen aan de persoon toegeschreven zijn.
Een verschil tussen een zalige en een heilige is dat een zalige een betekenis heeft voor een bepaald bisdom, een bepaalde regio of congregatie, terwijl een heilige betekenis heeft voor de gehele wereldkerk. Een zaligverklaring gaat ook met minder ceremonieel gepaard dan een heiligverklaring. De jongste zaligverklaarde is Antonietta Meo, zij stierf op 7-jarige leeftijd. De eerste millennial is de 15-jarige Carlo Acutis, deze werd op 10 oktober 2020 zalig verklaard door paus Franciscus.
Zaligverklaring binnen het bisdom van de kandidaat[bewerken | brontekst bewerken]
Tot 2005 was het zo, net zoals bij een heiligverklaring, dat de paus de zaligverklaring in Rome uitsprak. Paus Benedictus XVI veranderde dat en sindsdien worden zaligverklaringen uitgesproken in het bisdom van de kandidaat.
Om deze reden heeft paus Benedictus, naast de Congregatie voor de Heilig- en Zaligsprekingsprocessen, een pauselijke commissie in het leven geroepen die plechtigheden regelt, namelijk de Pauselijke Commissie voor de plechtigheden van een Zaligverklaring.
Deze Commissie bestaat uit drie personen:
Zaligverklaringen van Nederlanders na de Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]
- De priester en pater redemptorist Peerke Donders werd zalig verklaard in 1982.
- Pater Titus Brandsma werd zalig verklaard in 1985.
- Pater Eustachius van Lieshout werd in 2006 zalig verklaard in de stad Belo Horizonte in Brazilië.
- Over de mystica Dora Visser (in 1876 in Olburgen gestorven) staat een biografie op stapel, waarmee haar zaligverklaring nabij kan komen.
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
| Stappen tot het Heilig verklaren in de Katholieke Kerk |
|---|