Wikipedia:Strona główna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Czy wiesz…

Z nowych i ostatnio rozbudowanych artykułów w Wikipedii:

Scymnus ferrugatus (Moll, 1785).png

…które szkodniki pożera skulik rdzawogłowy (na ilustracji)?

…gdzie znajduje się największa w Czechach ujeżdżalnia?

…dlaczego u dzięciołów białogłowych tylko w populacji z południowej Kalifornii w toku ewolucji utrwalił się większy dziób?

…który niemiecki polityk przez 34 lata był nadburmistrzem Hanoweru?

…że w pewnej kamienicy w Tarnowskich Górach w 1804 roku gościł Józef Wybicki?

…którzy superbohaterowie wystąpili w serialu animowanym Avengers z 1999 roku?

Wydarzenia

Zmarli: Monica VittiShintarō IshiharaVoldemaras NovickisCharanjit SinghWim JansenSzilveszter CsollányTadeusz BradeckiKetewan LosaberidzeThierry MuglerJacek TrznadelBarbara KrafftównaThích Nhất HạnhLouie AndersonJohn Rambo

Rocznice

3 lutego: imieniny obchodzą m.in.: Błażej, Klaudyna i Oskar
Okrągłe, pięcioletnie rocznice:

Artykuł na medal

HNLMS Johan Maurits van Nassau.jpg

Hr. Ms. Johan Maurits van Nassauholenderska kanonierka z okresu dwudziestolecia międzywojennego. Jednostka była zmodyfikowaną i ulepszoną wersją zbudowanych w latach 20. kanonierek typu Flores. Okręt wypierał 1795 ton, a jego główne uzbrojenie stanowiły trzy działa kalibru 15 cm (149 mm) Boforsa, uzupełniane przez artylerię przeciwlotniczą. Jednostka została zwodowana 20 sierpnia 1932 roku w stoczni Damen Schelde Naval Shipbuilding we Vlissingen, a do składu Koninklijke Marine wcielono ją 5 kwietnia 1933 roku. Nazwę otrzymała na cześć gubernatora holenderskich posiadłości w Brazylii oraz dowódcy floty Kompanii Zachodnioindyjskiej z XVII wieku – Mauritza Johana von Nassau-Siegena. Okręt przeznaczony był do służby w holenderskich posiadłościach w Ameryce Środkowej, stacjonując na Antylach. Po wybuchu II wojny światowej kanonierka powróciła do metropolii. Po ataku Niemiec na Holandię „Johan Maurits van Nassau” wspierał oddziały w bitwie o Afsluitdijk, a 14 maja 1940 roku został zatopiony na zachód od miejscowości Callantsoog przez niemieckie bombowce. W wyniku ataku śmierć poniosło 18 członków załogi okrętu. Czytaj więcej…

Dobry artykuł

Fundamento de esperanto edistudio.jpg

Gramatyka języka esperanto – zapis zasad regulujących język esperanto. Ujęta została w 1887 roku w 16 reguł zawartych w Fundamento de Esperanto, które pozostają bez zmian, zgodnie z zaleceniem Ludwika Zamenhofa. Jest zbudowana na bazie języków indoeuropejskich, głównie romańskich. Zasady gramatyczne języka zbudowane są według następującej zasady: jeśli jakiś język używa pewnej prostej struktury gramatycznej, to dowodzi jej poprawności i staje się ona możliwym kandydatem dla języka planowego. Gramatyka języka esperanto charakteryzuje się prostotą reguł, brakiem wyjątków, a także rozbudowanym systemem słowotwórstwa. Alfabet esperancki składa się z 28 znaków. Akcent pada zawsze na przedostatnią sylabę wyrazu. W większości języków dany wyraz pełni funkcję jednej części mowy, utartym zwyczajem językowym konkretny wyraz może pełnić więcej niż jedną bez zmian w rdzeniu. W języku esperanto jeden wyraz, po zmianie końcówki, może zmienić kategorię gramatyczną. Czytaj więcej…