Język bima
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Małe Wyspy Sundajskie (Indonezja) | ||
| Liczba mówiących | 500 tys. (1989) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | bhp | ||
| IETF | bhp | ||
| Glottolog | bima1247 | ||
| Ethnologue | bhp | ||
| BPS | 0100 4 | ||
| WALS | bim | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bima (Nggahi Mbojo[1]) – język austronezyjski używany w Indonezji, na wyspach Sumbawa, Sangeang, Banta (Małe Wyspy Sundajskie Zachodnie) oraz w regionie wyspy Komodo (Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie)[2].
Według danych z 1989 roku posługuje się nim ok. 500 tys. osób. Dzieli się na pięć dialektów: kolo, sangar (sanggar), toloweri, bima, mbojo[2].
Dysponuje systemem poziomów mowy (ang. speech levels)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alan Malingi, Nggahi Mbojo Dalam Pusaran Peradaban, MetroMini, 25 lutego 2017 [dostęp 2020-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-06] (indonez.).
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Bima, [w:] Ethnologue [online], wyd. 19, Dallas, Texas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).???