PAPP-A

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

PAPP-A (ciążowe białko osoczowe, ang. pregnancy-associated plasma protein A, pappalysin 1) – wielkocząsteczkowe białko syntetyzowane w trofoblaście. Stężenie PAPP-A w osoczu rośnie do czasu porodu. Pełni funkcję immunosupresyjną[1].

Stężenie osoczowe PAPP-A wykorzystuje się do oceny ryzyka wystąpienia u dziecka niektórych zespółów wad wrodzonych (takich jak zespół Downa, zespół Edwardsa lub zespół Pataua)[2], a także wydolności łożyska.

Jego ekspresja jest również silnie zwiększona w podatnych na erozję i pękanie, niestabilnych blaszkach miażdżycowych. Ma ono dużą wartość prognostyczną u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca.[potrzebny przypis]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Położnictwo i ginekologia. Grzegorz H. Bręborowicz (red.). Wydawnictwo Lekarskie PZWL, ss. 520-521. ​ISBN 83-200-3082-X​.
  2. Testy PAPPA, www.adad-med.pl [dostęp 2017-01-04].