Το 2007 που λες, αγόρασα τούτο εδώ το domain και άρχισα να γράφω πραγματάκια. Μέσα λοιπόν από αυτό το blog γνώρισα ανθρώπους, αξιόλογους ανθρώπους. Στην αρχή τους “γνώρισα” μέσα από τα σχόλια τους, στο twitter και αργότερα κάποιους από κοντά. Είναι άνθρωποι που αγαπάνε τη δουλειά τους, που κάνουν μια έντιμη προσπάθεια, που κυνηγούν τα όνειρα τους.

Μέσα σε 6 χρόνια η πορεία αυτών των ανθρώπων είναι καταπληκτική, την ζω και εγώ μαζί τους ίσως χωρίς να το ξέρουν και νιώθω χαρούμενος, υπερήφανος και πάνω από όλα τυχερός που έχω τη δυνατότητα να έχω παρτίδες μαζί τους.  Θα ήθελα λοιπόν να τους πως από εδώ μέσα ένα μεγάλο μπράβο και ένα μεγάλο ευχαριστώ. Στον καθέναν για διαφορετικούς λόγους.

Θάνος Παπαβασιλείου

Όταν γνωριστήκαμε το μόνο που ήξερε είναι πως ήθελε να γίνει Web designer. Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις γραμμές είναι στο αεροπλάνο για Λονδίνο όπου και θα δουλέψει σε ένα project τόσο μεγάλο όσο και το κεφάλι του. Ένα μεγάλο μπράβο στον “Klou” λοιπόν για την απίστευτη πορεία μέχρι τώρα και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη στάση του απέναντι μου όλα αυτά τα χρόνια. Δε πίστευα ποτέ πως θα έχω ένα τέτοιο φίλο στα 30.

Γιάννης Κωνσταντακόπουλος

Ο Γιαννάκης είναι από εκείνους τους ανθρώπους που θαυμάζω γιατί και ατομική βόμβα να σκάσει αυτός θα αντιμετωπίσει τα πράγματα με ψυχραιμία και με μια μεθοδικότητα που σχεδόν γίνεται ενοχλητική. Επαγγελματίας από αυτούς που ψάχνουμε με το μικροσκόπιο. Ένα μεγάλο μπράβο στον Γιαννάκη για τη στάση του και τη προσφορά του στη κοινότητα μας. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την έμπνευση που μου έδωσε να ξεκινήσω το The Portrait of a Geek. Σου χρωστάω πολλά (λεφτά, απ’ όσο θυμάμαι δε σου χρωστάω, οπότε όλα καλά).

Βασίλης Μαστοροστέργιος

Τούτος εδώ εμφανίστηκε κάποια στιγμή σε ένα OpenCoffee με ένα μεγάλο ερωτηματικό στο κεφάλι. Αν υπήρχε τρόπος να μάθει να σχεδιάζει, να κόβει, να προγραμματίζει, να σχεδιάζει, να κόβει, να κόβει, να σχεδιάσει, να προγραμματίζει, να προγραμματίζει θα το έκανε. Ο Βασίλης νομίζω πως είναι πιο κοντά στα “χνάρια μου” από οποιονδήποτε. Ακόμα και ο τρόπος που δουλεύει μου είναι απίστευτα συμβατός. Ένα μεγάλο μπράβο στο Βασίλη για την υπομονή που έδειξε ένα χρόνο τώρα στο CSSIgniter. Οποιοσδήποτε άλλος θα με είχε βρίσει και θα είχε φύγει. ΄Ενα μεγάλο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου δείχνει.

Ζαχαρένια Ατζιτζικάκη

Α, η Ζαχαρένια. Έχουμε περάσει μαζί ελάχιστες ώρες αλλά για κάποιο λόγο νιώθω την νιώθω κοντά μου. Ανεξήγητο αλλά ισχύει. (Μιχάλη ελπίζω να καταλαβαίνεις τι εννοώ έτσι; Έτσι.) Την Ζαχαρένια τη θαυμάζω για την πορεία της. Έχει μόνο αξιόλογα πράγματα να μας δείξει από τη δουλειά της. Ένα μεγάλο μπράβο λοιπόν για μια πορεία της που όλοι θα θέλαμε να έχουμε. WorkableHR Team ξέρεις τι; Θα μπορούσα να σου μιλάω μέρες αλλά in a nutshell είστε πολύ κωλόφαρδοι που την έχετε στην ομάδα σας. Ντάξει, κωλόφαρδοι, ξέρετε ποιά πόρτα χτυπήσατε, καταλαβαίνετε τι εννοώ όμως. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη γνώση που μου έχει μεταφέρει είτε μέσα από τη δουλειά της, είτε μέσα από το blog της, είτε μέσα από τα links που μοιράζεται μαζί μας. Big hug!

Απόστολος Γρηγορόπουλος

Και με τον Απόστολο δεν είχα ευκαιρία να περάσω πολύ χρόνο μαζί του αλλά είναι και αυτός ένας από τους ανθρώπους που εκτιμώ απίστευτα πολύ. Στον Απόστολο το μπράβο μου και το ευχαριστώ μου είναι κοινό μιας και τον τελευταίο χρόνο περίπου είναι υπεύθυνος για την φιλοξενία / ομαλή λειτουργία του CSSIgniter. Εντάξει, πάτε σε όποια εταιρεία θέλετε. Τέτοια συμπεριφορά / υπηρεσία δε θα βρείτε πουθενά. Ευχαριστώ πολύ Απόστολε.

Γιάννης Τσεβδός

Όπως και με τον Απόστολο και με τη Ζαχαρένια,  η σχέση μου με τον Γιάννη είναι κυρίως διαδικτυακή. Δίνει και αυτός από τη μεριά του μια έντιμη μάχη στο χώρο μας κάτι που δε μπορώ παρά να σεβαστώ. “Frontendας” δυνατός, μοιράζεται πράγματα μαζί μας χωρίς να ζητάει ανταλλάγματα και γενικά πρόκειται για μια αξιοσέβαστη παρουσία. Ένα μεγάλο μπράβο για το Phrappe και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα Γιάννη για τον ίδιο λόγο που είπα ευχαριστώ και στον Κωνσταντακόπουλο. Για την έμπνευση που μου έδωσες να ανοίξω τούτο δω το blog.

Γιώργος Γάτος

Ίσως ο πιο δίκαιος άνθρωπος που έγω γνωρίσει. Ποιός δεν τον γνωρίζει στη κοινότητα μας και ποιός δεν αναγνωρίζει τη συνεισφορά του, ειδικά στη Θεσσαλονίκη; Ένα μεγάλο μπράβο για τη στάση του γενικότερα απέναντι στα πράγματα και ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλη τη βοήθεια που μου έχει προσφέρει με το CSSIgniter.

Είναι κι άλλοι άνθρωποι για τους οποίους έχω “μπράβο + ευχαριστώ” αλλά θα τους αναφέρω σε άλλο post. Επίσης να σου πω αν αναρωτιέσαι από που προέκυψε όλη αυτή η “αγάπη” μεσημεριάτικα είναι το γεγονός πως μέσα στη γενικότερη μαυρίλα και θλίψη που επικρατεί πρέπει κάπως μόνοι μας να φτιάχνουμε τη διάθεση μας. Προσωπικά, όταν σκέφτομαι αυτούς τους ανθρώπους και τη πορεία τους μόνο χαρούμενο με κάνει, οπότε ίσως να κάνει και εσένα. Ποτέ δε ξέρεις.

Keep rocking boys and girls.

Παρακολουθώ, από μακριά η αλήθεια είναι, την Ελληνική Startup σκηνή η οποία μεγαλώνει απίστευτα γρήγορα. Είναι τρομερό να βλέπεις νέους ανθρώπους να ρισκάρουν, να οραματίζονται, να προσπαθούν να λύσουνε προβλήματα και να κυνηγούν το όνειρο τους. Απίστευτο, μοναδικό και πραγματικά πρέπει να βοηθήσουμε όλοι. Ποντάρω σε αυτή τη κατεύθυνση γιατί δεν θα βοηθήσει μόνο στην αλλαγή της κατάστασης στη χώρα αλλά και στην ριζική αλλαγή σκέψης των νέων.

Αν πάρουμε λοιπόν ένα καλεντάρι με events σχετικά με startups θα δούμε πως γίνονται πλέον σχεδόν κάθε εβδομάδα. Όπως πρέπει δηλαδή, γιατί όχι και κάθε μέρα. Αυτό που με προβληματίζει ιδιαίτερα όμως είναι κάποιοι από τους ανθρώπους που αυτο-αποκαλούνται “Mentors” και συμμετέχουν σε αυτά τα events. Φωτογραφίζω συγκεκριμένα άτομα, δεν είναι δα και τόσο μεγάλη η κοινότητα ακόμα, τα οποία έψαξα, ρώτησα, έμαθα και διαπίστωσα πως ούτε μεγάλο fail έχουν στη πλάτη τους αλλά ούτε και κάποιο success story. Έχουν όμως τη δυνατότητα να γυρνάνε από event σε event εντός και εκτός Ελλάδος. Πόσο χρήσιμοι είναι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι σε αυτά τα events; Βοηθάνε ουσιαστικά ή ετοιμάζουν πάλι ένα έδαφος σαν και αυτό που οι πατεράδες μας ετοίμαζαν όλα αυτά τα χρόνια και μας έφεραν εδώ που μας έφεραν; Έχω απορίες.

Mentors != Developers

Πως γίνεται οι “Mentors” των ομάδων που δουλεύουν πάνω στο MVP τους να είναι developers; Πως, θα τρελαθώ, πως μπορεί ένας, ο καλύτερος έστω, developer να δώσει τα φώτα του σε αυτή τη διαδικασία; Πως γίνεται σε μια διαδικασία που αφορά την δημουργία ενός MVP ώστε η ομάδα να μαζέψει feedback όσο πιο γρήγορα γίνεται, επί της ουσίας, να συγκεντρώνεται στο πόσο καλός είναι ο κώδικας; Ή να μαζεύει συμβουλές για “scaling issues”; Δεν λέω πως δεν χρειάζεται αλλά νομίζω πως δεν έχει καθοριστικό ρόλο σε αυτή τη φάση. Χάνω κάτι; Αυτή δεν είναι ακριβώς η φάση όπου οι ομάδες θα έπρεπε να ξετρυπώσουν designers & ux people ώστε να αποφασίσουν πως και μέσω ποιάς διαδικασίας θα ολοκληρώσουν το MVP τους, θα το βγάλουν εκεί έξω, θα είναι μετρήσιμο από όλες τις πάντες κ.ο.κ; Ποιόν ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση αν έχεις γράψει τον κώδικα της ζωή σου; Πως μπορεί ένας developer να βοηθήσει στην σημαντικότερη απόφαση που έχει να πάρει ένα startup η οποία είναι το πως θα καταφέρει να φτιάξει μια μικρογραφία της εφαρμογής χωρίς να αφήσει απ’ έξω κρίσιμα κομμάτια; Με μια function; Όχι, δε μπορεί και δε μπορεί γιατί είναι άλλη η δουλειά του/της. Έχει εκτελεστική φύση. Η δουλειά του είναι διεκπεραιωτική και σε καμία περίπτωση δε μπορεί να μοιράζει αυθαίρετα συμβουλές από εδώ και από εκεί ειδικά όταν δε ξέρει και τι λέει.

Δεν τσουβαλιάζω. Εκεί έξω παίζουν τύποι / τύπισσες που μια χαρά τα καταφέρνουν σε πολλά επίπεδα και είναι και super developers. Απλά νομίζω πως είναι η ώρα να σκεφτούμε αν μπορούμε να βοηθήσουμε ουσιαστικά, να αφήσουμε απ’ έξω το εγώ μας και αν δούμε πως η πορεία, οι συμβουλές, οι ιδέες, οι τεχνικές και γενικά η παρουσία μας δεν βοηθάει, είναι πολύ καλύτερο να μείνουμε απ’ έξω. Αν το καλοσκεφτείς και πιο πεζά, δε θέλεις για 15 λεπτά δημοσιότητας να γυρίσει κάποια στιγμή κάποιος και να σου αποδώσει ευθύνες για ένα πιθανό fail. Γιατί πρόσεξε, όλα αυτά τα startups τα οποία εμφανίζονται καθημερινά πλέον, ξέρεις πως θα εξαφανιστούν όπως εμφανίστηκαν εκτός απειροελάχιστων εξαιρέσεων άρα οι πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο είναι μεγάλες.

 

 

Πριν λίγο στο Twitter είδα ένα retweet του κ. Θεοχάρη (τον οποίο πρέπει να ακολουθήσετε)

Νέο #gsis site (beta version) υλοποιημένο από στελέχη της ΓΓΠΣbeta.gsis.gr/gsis_site/ RT @htheoharis@dspinellis

— Stamatis Ezovalis (@SEzovalis) January 7, 2013

Και φυσικά μπήκα να δω το Beta site. H βελτίωση είναι αισθητή. Υπάρχει μια σχετική οργάνωση και γενικά για σελίδα Υπουργείου νομίζω πως είναι σε καλό δρόμο. Ξέρω πως κάπου, κάποιοι παλεύουν να δώσουν αυτό το αποτέλεσμα. Είναι σίγουρα ικανότατοι προγραμματιστές και προσφέρουν ότι καλύτερο μπορούν ώστε εμείς να απολαμβάνουμε καλύτερες ηλεκτρονικές υπηρεσίες. Παρόλα αυτά μιας και ξέρω πως ριζικές αλλαγές δεν πρόκειται να γίνουν, θα ήθελα από τη σκοπιά του designer να επισημάνω κάποια πράγματα που ίσως βελτιώναν λίγο ακόμα την αισθητά βελτιωμένη εικόνα του site.

Για να δούμε. Δείτε τους αριθμούς και τις προτάσεις που έχω για κάθε σημείο κάτω από την εικόνα.

1. Καταλαβαίνω πως υπάρχει κρίση, αλλά το padding είναι δωρεάν. Λίγο μεγαλύτερη “clickable” περιοχή για κάθε link νομίζω πως θα έκανε τη διαφορά εδώ. Δεν υπάρχει λόγο για τέτοιο στρίμωγμα εδώ.
2. Input field + “Go” button = ? Εσύ και εγώ ξέρουμε τι είναι αλλά είμαστε σίγουροι πως όλοι ξέρουν τι σημαίνει; Και γιατί “Go”; Αν μετονομάζαμε το κουμπί σε “Αναζήτηση”;
3. Η καρτέλα με τις διάφορες ενέργειες που μπορεί να κάνει ένας χρήστης σχετικά με το λογαριασμό του είναι “πεταμένη” ανάμεσα σε ανακοινώσεις και links. Αν αυτή η ενότητα είχε τη δική της προτεραιότητα σε κάποιο πιo “σταθερό” σημείο στο site;
4. Οι στρογγυλεμένες γωνίες δε δίνουν κάτι. Θα μπορούσαμε να τις έχουμε αποφύγει. Εικαστικά τουλάχιστον δε προσφέρουν κάτι. Όπως βλέπω και λειτουργικά. Εκτός κ αν χάνω κάτι. Πρόκειται για ένα άχρηστο HTTP request μιας και δε πρόκειται για CSS3 γωνία αλλά για εικόνα.
5. Το hover των links είναι πολύ σωστά υπογραμμισμένο αλλά και στα 6 χρωματιστά boxes είναι μπλέ. Κάνε hover σε κάποιο link στο μπλέ κουτάκι. Σχεδόν δε φαίνεται. Επίσης κάποια links ανοίγουν στο ίδιο παράθυρο ενώ άλλα σε νέο. Γιατί να μην έχω εγώ, ο χρήστης, τον έλεγχο σε αυτό το θέμα; Και αν όχι, γιατί να μην υπάρχει μια οπτική ένδειξη (ένα icon π.χ) δίπλα στα links που ανοίγουν σε νέο παράθυρο. Τέλος δεν υπάρχει διαφορετικό χρώμα για τα visited links που στο συγκεκριμένο site νομίζω πως είναι απαραίτητο.
6. Οι σημαντικές ανακοινώσεις γιατί να μην έχουν ημερομηνία; Αν κάποια από αυτά τα links είναι σημαντικά λόγω της ημερομηνίας τους;
7. Αν χρειαστεί να μπει και κάποιο άλλο banner ή κάτι;
8. Εντάξει αυτό είναι ασήμαντο απλά προσθέτει στο OCD μου και δείχνω τη μαύρη γραμμή που σε σχέση με την πάνω μαύρη γραμμή έχει διαφορετικό μέγεθος πλάτος χαχ.
9. Νούμερο 9 δε θα βρείς στην εικόνα αλλά έχει να κάνει με τις γραμματοσειρές. Γιατί να μη καταλήξουμε σε μια γραμματοσειρά για τίτλους και μια για κείμενο; Γιατί οι τίτλοι να είναι σχεδόν όσο μπλέ όσο και τα links και να δημιουργούν σύγχηση για το αν είναι clickable ή όχι;

Εντάξει γενικά είναι αισθητή η έλλειψη μια ομάδας σχεδιαστών που θα πάνε όλη αυτή τη προσπάθεια παρακάτω, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως επιτέλους γίνεται μια προσπάθεια και πιστεύω πως πρέπει να συμμετέχουμε όλοι με όποιο τρόπο μπορούμε. Εσύ φίλε designer που έχεις 20 λεπτά διαθέσιμα τι προβλήματα βρίσκεις;

Όταν τον περασμένο Φεβρουάριο ετοιμαζόμασταν να βγάλουμε το νέο CSSIgniter στον αέρα, δεν ήξερα ειλικρινά τι να περιμένω. Είχα κάνει υπολογισμούς, ήξερα την αγορά, ήμουν σίγουρος και κοντά μου είχα ανθρώπους ικανούς. Είχε περάσει όμως ένας περίεργος χρόνος μέσα στον οποίο το CSSIgniter απλά υπήρχε. Χωρίς πωλήσεις, χωρίς νέα themes, χωρίς πλάνο. Τώρα λίγο πολύ τα είχαμε όλα αυτά αλλά πραγματικά δεν ήξερα αν είχαμε χάσει το τραίνο ή όχι. Νομίζω πως τις πρώτες 3 εβδομάδες έχασα τις περισσότερες τρίχες από το κεφάλι μου. Όσες απέμειναν άσπρισαν.

Ο λόγος; Not a fucking single sale. Nada. Τίποτα. 21 ημέρες μετά το relaunch και το ταμείο ήταν άδειο. Δεν ήξερα αν έπρεπε να γελάσω ή να κλάψω. Τελικά άρχισαν δειλά δειλά να εμφανίζονται οι πρώτες πωλήσεις 1 μήνα μετά. Ανακούφιση.

291 μέρες μετά και τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα:

• 35 WordPress themes
• 2000 μέλη
• 40000+ downloads (PSDs + HTML + WordPress versions)
• 100+ Theme customization tasks
• Με μόνο ένα theme στο Themeforest και με παρουσία περίπου 70 ημερών είμαστε  στο μέσο της διαδρομής για την είσοδο μας στους “Elite authors” 

2013

Μέχρι το τέλος του 2013 στοχεύουμε:

• Να έχουμε φτάσει τα 8000 ενεργά μέλη
• Να έχουμε επεκτείνει τον κατάλογο των themes μας στα 70+
• Να έχουμε επεκτείνει την ομάδα υποστήριξης πελατών

Σε καμία περίπτωση δε πρόκειται να μετακινηθούμε ή να εξερευνήσουμε άλλες πλατφόρμες. Όλα δείχνουν πως ο χορός καλά κρατεί, το WordPress πλέον είναι μια ώριμη πλατφόρμα (τουλάχιστον για το κοινό που απευθυνόμαστε), χρήματα δε θα χρειαστούμε οπότε συνεχίζουμε στο ίδιο pattern.

Κάποιες νέες υπηρεσίες / προϊόντα που αφορούν πάλι το WordPress και κάποια vertical markets θα ανακοινωθούν μέσα στο 2013 τα οποία θα χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από το CSSIgniter. Isn’t that cool?

291 ήταν και “σειρά” μου στο στρατό. Λελε.

Χθες πήγα μια βόλτα στο ξενοδοχείο Daios όπου πραγματοποιήθηκε το event Pitch for Good. 10 περίπου ομάδες (δεν είμαι σίγουρος για τον αριθμό) παρουσίασαν τις ιδέες τους μπροστά στους εκπροσώπους κάποιων VC funds. Παρακολουθώ από κοντά όλη αυτή την ιστορία όχι γιατί με ενδιαφέρει να σηκώσω λεφτά ή να επενδύσω κάπου, το κάνω γιατί με ενδιαφέρει και θέλω να δω ομάδες να πετυχαίνουν το σκοπό τους.  Οι εντυπώσεις μου;

Εκτός από 2 ομάδες, οι υπόλοιπες δε χρειάζονται λόγια. Δες το παρακάτω video και θα καταλάβεις. Περιγράφει στο 101% την προσέγγιση τους:

Όχι κύριοι, δε μπορεί η Ελλάδα να έχει αυτές τις ομάδες και αυτές τις ιδέες, απλά δε μπορώ να το πιστέψω. Δεν γίνεται. Το επίπεδο ήταν τόσο χαμηλό που ακόμα και όταν το βράδυ στο xmas Party του OpenCoffee ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος ενός Βουλγάρικου VC  για το πως του φάνηκε το επίπεδο των ομάδων η απάντηση ήταν “Above average” (Ήταν στην Ελλάδα, σε event και ήταν ευγενικός).

Back to basics

1. Δε μπορώ να καταλάβω πως έρχεσαι να σε ένα event χωρίς να έχεις προετοιμάσει τη παρουσίαση σου. Δε μιλάω για τα slides (που και αυτά παίζουν το ρόλο τους), μιλάω για τη στάση που κρατάς απέναντι στην ιδέα σου. Στη περιγραφή σου, στην ικανότητα σου να μεταφέρεις μέσα σε λίγα λεπτά την ιδέα σου σε άλλους ανθρώπους.
2. Οι περιγραφές έγιναν στα Αγγλικά. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως δεν έχει σημασία το αν μιλάς με προφορά, αν χρησιμοποιείς advanced λεξιλόγιο ή αν χρησιμοποιείς αστεία που λέγονται μόνο στο Ohio απλά για να δείξεις ότι μιλάς καλά τη γλώσσα. Όταν όμως το επίπεδο σου είναι “You speak the England very best” τότε πρέπει πριν πας να ζήτησεις λεφτά για το next big global thing σου, να προετοιμάσεις τον εαυτό σου για το next big global thing σου. Όχι, ξαναλέω, δε χρειάζεται να ξέρεις ατάκες από Αμερικάνικα shows για αποδείξεις κάτι, το μόνο που χρειάζεσαι είναι βασική γνώση της γλώσσας, να μπορείς να επικοινωνήσεις το καμάρι σου χωρίς “εεεεεεεεε, μμμμμμμμ, εεεεεεεεεεε”. Οι περισσότερες ομάδες φάγανε τα 3 τους λεπτά σε “εεεεεεεεεε” παρά σε περιγραφή της υπηρεσίας τους. Τα μισά από αυτά τα “εεεεεεε” προήλθαν από έλλειψη βασικού λεξιλογίου και τα άλλα μισά από έλλειψη προετοιμασίας.
3. Ντύσιμο. Είμαι ο αρχηγός του κινήματος “Δε παίζει ρόλο η εμφάνιση”. Κάποια στιγμή μπορεί να γίνουμε και κόμμα. Δεν αποκλείω τίποτα. Αλλά ρε φίλε, δε μπορείς να σκας μύτη με hoodie, αξύριστος και attitude “την έχω πολύ μεγάλη” ως άλλος Mark Zuckeberg. Δεν ετοιμάζεις το επόμενο Facebook και το ξέρεις. Πως θα γίνει δηλαδή, εσύ μόνος σου επέλεξες να μπείς σε αυτή τη διαδικασία και ξέρεις πως υπάρχουν κάποια στερεότυπα που πρέπει να αποδεχτείς. Και να σου πω, δε λέω να ντυθείς γαμπρός ούτε εντρεπρενούρ (καταλαβαίνεις), απλά σκάσε μύτη “υγιής”. Inside out. Έγραφες κώδικα 72 ώρες σερί, αλλά το προηγούμενο βράδυ της παρουσίασης σου, ρίξε ένα 10ωρο ύπνο, σήκω πάρε το πρωινό σου, κάνε και 5 χλμ. περπατηματάκι / τρέξιμο / ποδήλατο, γύρνα σπίτι σου, ξεβρωμίσου, στολίσου και σκάσε μύτη σαν άνθρωπος όχι σαν Homo Erectus.

Δεν απογοητεύομαι. Μεγάλο μπράβο στους Γιώργο Γάτο και Απόστολο Κριτικό που στήσανε όλο αυτό το σκηνικό και δώσανε βήμα σε ανθρώπους με όνειρα και φιλοδοξίες. Είναι νωρίς ακόμα, το καταλαβαίνω, αλλά να, πρέπει να βιαστούμε λίγο.